Η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, ενός οπαδού στην Θεσσαλονίκη
έρχεται να μας θυμίσουν τα επεισόδια μεταξύ φιλάθλων καθώς και την δράση
συμμορίας στο Άργος που συνδέεται με τα επεισόδια τόσο με τον Ρουμάνο, όσο και
με τους Δρεπανιώτες.
Όσο κι αν έδειχνε η τοπική κοινωνία ξαφνιασμένη και το κράτος με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς ενδιαφέρον για να βρει τους ενόχους, τα πάντα ατόνησαν όταν κάποιοι χρίστηκαν ένοχοι των πράξεων εκείνων οι οποίοι διασάλευαν την ευρισκόμενη στο καπιταλιστικό νιρβάνα κοινωνία.
«Η αγία κοινωνία», της ανθρώπινης εκμετάλλευσης, του κέρδους, της εξαθλίωσης και της κοινωνικής αλλοτρίωσης, η οποία αισθανόταν απειλούμενη από ανήλικα, επέστρεψε ήρεμη στις δουλειές για μερικούς μήνες, της αφού οι «ένοχοι» συνελήφθησαν. Οι δράστες ναι, οι ένοχοι όχι και με πρώτο και μεγαλύτερο ένοχο το πολιτικοοικονομικό σύστημα που μας γαλούχησε στον να εκφράζουμε την αντίδρασή μας στην καταπίεσή του προς άλλους ασθενέστερους, αντί να την στρέφουμε σε αυτό το ίδιο το οποίο φέρνει την αποκλειστική ευθύνη για τις ανισότητες οι οποίες οδηγούν στην εγκληματικότητα.
Ο συνδεσμίτης έχει αντικαταστήσει τα ιδανικά και τα όνειρά του με αυτά της ομάδας, της επιχείρησης κάποιων που με πρόσχημα τον αθλητισμό πλουτίζουν από τα αθλήματα ή ξεπλένουν «βρώμικο χρήμα». Αυτός ο οπαδός του κενού, ο οποίος υπόκειται οποιονδήποτε εξευτελισμό στην δουλειά, αισθάνεται ικανοποιημένος από τις επιτυχίες της ομάδας του, απ την οποία δεν έχει κανένα οικονομικό όφελος πέρα μόνο από ευκολία εξεύρεσης ναρκωτικών και ίσως κάποιων εισιτηρίων σε αγώνες.
Βολεύει, βολεύει πολύ το σύστημα ο αποπροσανατολισμός από τις πραγματικές διεκδικήσεις και η αποξένωση του χουλιγκάνου από την πολιτική. Βολεύει και την ομάδα νάχει μια στρατιά υποχείριων έτοιμων να σφαγούν προκειμένου να ικανοποιηθούν οι επιδιώξεις των ιδιοκτητών των συλλόγων. Τρείς τουλάχιστον νεκροί τα τελευταία χρόνια για οπαδικούς λόγους και εκατοντάδες τραυματίες για τα χρώματα μιας ΑΕ και κάθε φορά που έχουμε την απώλεια ενός παιδιού τρέχουν κροκοδείλια δάκρια από τα μάτια πολιτικών , κομμάτων και ιδιοκτητών ΠΑΕ.
«Να τιμωρηθούν οι Ένοχοι», φωνάζουν όλοι και την θεατρική κραυγή της απελπισίας τους τα ΜΜΕ την μετατρέπουν σε κραυγή και αίτημα της κοινωνίας. Ο ένοχος γι` αυτούς είναι πάντα αυτός που κρατά το μαχαίρι και ποτέ αυτός που του οπλίζει το χέρι. Πολιτικοί και ιδιοκτήτες γνωρίζουν πολύ καλά πως αποποιούμενοι των ευθυνών τους φορτώνουν τα πάντα στην ανώνυμη κοινωνία. Της δημιουργούν συναισθηματικές ενοχές και μανιπουλάρουν τις διεκδικήσεις της.
Η αναρχική παρέμβαση μέσα στην κοινωνία θα πρέπει να συμβάλει στην μεταστροφή της οργής των νέων προς τους πραγματικούς εχθρούς της ανθρωπότητας, κατά του κράτους και των θιασωτών του. Η άσκοπη βία μόνο τον μηχανισμό καταστολής εξυπηρετεί και τα παπαγαλάκια του.
ΑΣΑ Lupus
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου