Η αστική δημοκρατία με τα κόμματα και το αντιπροσωπευτικό της σύστημα σύρεται συχνά σε αντιφάσεις τις οποίες όμως συχνά τις καλύπτει και τρέχει να οικειοποιηθεί την συγκυριακή λαϊκή βούληση. Ο ξεπεσμός της είναι τέτοιος που δεν ντρέπεται καν να αμφισβητήσει το παρελθόν της. Απλά το διαγράφει και τυχοδιωκτικά αγκαλιάζει τις θέσεις που λυσσαλέα πολεμούσε. Είναι πάγια τακτική της να αφομοιώνει κινήματα και να τα προβάλει σαν δικά της. Ο Ερασίνος δεν θα μπορούσε να είναι εξαίρεση και μαζί με αυτόν και όλο το οικοσύστημα του βάλτου.
Η πρακτική του καπιταλισμού, είτε αυτός εμφανίζεται υπό τον μανδύα του νεοφιλελευθερισμού, είτε της σοσιαλδημοκρατίας είτε ακόμα με αποχρώσεις αριστεράς είναι μία. Μειώνουμε ότι υπάρχει πλούσιο στην φύση για να αυξήσουμε την τιμή του και να πολλαπλασιάσουμε τα κέρδη μας. Ακόμα και όλα τα λεγόμενα δημόσια αγαθά αποκτούν πλέον barcodes και μετατρέπονται σε αγαθά προς πώληση που μόνο οι πλούσιοι μπορούν να τα απολαύσουν, ενώ οι υπόλοιποι απλά τα στερούνται.
Ο Ερασίνος είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση με μεγάλη ιστορία, που φαίνεται μέσα από τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου του Άργους την δεκαετία του `80 και τις συνέπειες από την ανοχή Δήμου και πολιτείας στην κατασκευή αυθαιρέτων, χωρίς μέλλον, αρκεί να μετατραπεί όλος ο Βάλτος σε εξωραϊσμένο τοπίο, με πλακόστρωτα για να περνούν με τα αυτοκίνητά τους και προβλήτες για να δένουν τα σκάφη τους. Πολίτες που είδαν προς τα πού είναι οι βλέψεις των οικονομικά ισχυρών αντέδρασαν προκειμένου να διαφυλάξουν το φυσικό περιβάλλον και τον προστάτη του μικροκλίματος και φράγμα στην εισερχόμενη υφαλμύρωση, ποταμό Ερασίνο.
Οι Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου (ΖΟΕ) αποτέλεσαν εν μέρει μια ασπίδα για τον υγροβιότοπο και τον Ερασίνο, την οποία από την αρχή προσπαθούν οι πλιατσικαδώροι της εξουσίας να καταστρατηγήσουν, άλλοτε με επέκταση του σχεδίου πόλης κι άλλοτε με μελέτες παρέμβασης στον Ερασίνο λόγω επικινδυνότητας! Όλοι γνωρίζουμε ότι ο Ερασίνος δεν υπήρξε ποτέ ορμητικός ανά τους αιώνες. Μόνο οι μελετητές των Σαρζανέτ δεν το ήξεραν. Όχι μόνο θέλουν να παρέμβουν στις όχθες και στην κοίτη του Ερασίνου, αλλά θα τον μετατρέψουν πράγματι σε ορμητικό ποτάμι, γιατί άλλο είναι να ξεδιπλώνεται νωχελικά και φιδίσια όπως κάνει σήμερα, κι άλλο να αναπτύσσει ταχύτητες πάνω στα γλιστερά τεχνικά υλικά και τις ευθείες που σχεδιάζουν.
Δεν είναι μόνο
επικίνδυνοι για το περιβάλλον και την ζωή μας, αλλά και για την νοημοσύνη μας.
Που εμπλέκονται όμως τα κόμματα και οι παρατάξεις σε αυτή την ιστορία; Πέρα από τις πλάτες απ όλους στην αυθαίρετη δόμηση και όσο συνέβησαν τις δεκαετίες του 80 και του 90, εμφανίζεται από το πουθενά μια μελέτη για όλους τους Χείμαρρους της Πελοποννήσου και μεταξύ αυτών και του Ερασίνου. Η μελέτη ξεκίνησε το 2015 και εγκρίθηκε από τεχνικό συμβούλιο δημοσίων έργων το 2016. Το περιφερειακό συμβούλιο έκανε τον χαζό και με την συνενοχική απάθεια του τότε αντιπεριφερειάρχη στην Αργολίδα Τάσου Χειβιδόπουλου εκλεγμένου με τις ευλογίες του ΠΑΣΟΚ. Όμως τα πράγματα δεν σταματούν εκεί. Το 2019 ο γενικός γραμματέας υποδομών, του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών, Γιώργος Δέδες, ως επικεφαλής της ΝΕΑΣ παράταξης «Νέοι Δρόμοι» για την Πελοπόννησο, όχι απλά αποφεύγει να κάνει οποιαδήποτε νύξη για τις προθέσεις της περιβαλλοντικής υποβάθμισης της Αργολίδας, αλλά κάνει πως δεν ακούει και τις όποιες φωνές διαμαρτυρίας.
Ο οικονομισμός της αριστεράς οδηγεί το έκτρωμα στα χέρια της ΝΔ να το ολοκληρώσει και να εξοντώσει περιβαλλοντικά ένα ολόκληρο Νομό.
Ο Εκλεκτός του Μητσοτάκη Περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας βλέποντας τις λαϊκές αντιδράσεις παίζει τον ρόλο του ποντίου Πιλάτου, αφήνοντας το μπαλάκι στον Δήμαρχο Άργους Μυκηνών Δημήτρη Καμπόσο για να αποφασίσει αν θέλει ή όχι, μια επένδυση 2 εκατομμυρίων ευρώ, τόσα θα πετάγανε για χαλίκια μέσα στο σύρμα.
Ο Δήμαρχος Άργους κυριολεκτικά σύρεται από την κοινή γνώμη να αρνηθεί την Περιφερειακή Παρέμβαση στον Βάλτο, σκεπτόμενος παράλληλα μια δικιά του αξιοποίηση με κυβόλιθους, φέρνει το θέμα στο Δημοτικό συμβούλιο του Άργους. Η απόφαση είναι ομόφωνη. Όχι στα σχέδια της Περιφέρειας.
Για τον Καμπόσο είναι κάτι περισσότερο από ένα χαστούκι στον «εχθρό του» το Νίκα. Εκεί που δεν είχε αντιδράσει, ούτε έτρεξε να αποκαταστήσει το τοπίο, όταν «γνωστός άγνωστος» έδινε εντολή να πέσει άσφαλτος παράλληλα με το ποτάμι και σε σημείο που απαγορεύεται, τώρα εμφανίζεται εξωραϊστής του Τημενίου και του Ερασίνου. Πρόκειται για ένα καλοστημένο σκηνικό της αγίας καπιταλιστικής οικογένειας και της αφομοιωμένης στο σύστημα αριστεράς.
Η Δεξιά του Κυριάκου αναδιπλώνεται άτακτα και ο Περιφερειάρχης υποστηρίζει στη συνέχεια πως άργησαν οι αντιδράσεις από τον Δήμο Άργους –Μυκηνών και θα προχωρήσει από μόνη της η Περιφέρεια Πελοποννήσου στην «αξιοποίηση της φύσης». Ο Αντιπεριφεριάρχης Γιάννης Μαλτέζος ονειρεύεται τον Χείμαρρο στην Φιλοθέη και αναμασάει ότι προβλέπουν ήδη οι ΖΟΕ σαν δική του απόψη. Καλύτερα να μάθει πως βάζει κανείς μπροστά τα κασσετοφωνάκια…
Από φερέφωνες απόψεις
και δάνεια ιδεών μπουχτίσαμε. Κάτω τα χέρια από τον Βάλτο μας. Όχι στην
αστικοποίηση της φύσης.
Αυτό που σήμερα ο πολίτης μπορεί να το απολαμβάνει δωρεάν, αύριο θα κληθεί να το πληρώσει, τόσο περιβαλλοντικά όσο και οικονομικά, αν δεν το περιφρουρήσει από την απληστία του κεφαλαίου. Οι κούνιες και οι τραμπάλες, οι ποδηλατόδρομοι και οι φωτισμοί δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με την φύση. Ο Ερασίνος προσφέρεται όπως είναι και σήμερα για ποδήλατο ή περπάτημα και με την προσθήκη ξύλινων παρατηρητηρίων των πουλιών θα μπορέσει να αποτελέσει πηγή ζωής και γνώσης. Φυσικά είναι αναγκαία και η περιφρούρηση από ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά και από την κρατική παρέμβαση κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο από κολεκτίβα πολιτών.
Το στράγγισμα του Ράδου, ενός άλλου μικρού ρυακιού για να «αποκτήσουν νερό» τα Δίδυμα αντί να κατασκευάσουν συλλεκτήρες, οδήγησε στην πλήρη καταστροφή της κοίτης που έρεε. Κι αν αφήσουμε στην τύχη του τον Ερασίνο και τον βάλτο του Άργους, σε λίγα χρόνια θα έχει την τύχη του Ράδου.
Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό
είναι αγώνας για την ζωή και την φύση
Αναρχική Συνέλευση Άργους “LUPUS”
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου