ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟ» ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝΗ «ΑΝΑΠΤΥΞΗ» ΤΟΥΣ ΣΑΡΩΝΕΙ Ο,ΤΙ ΑΦΗΣΕ ΟΡΘΙΟ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ
Η νέα νεοφιλελεύθερη-ακροδεξιά κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας,
πατώντας πάνω στο δρόμο που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ, -αφενός με την εφαρμογή,
τον
σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αντικοινωνικών-αντεργατικών μέτρων
και αφετέρου με τις αυταπάτες που καλλιέργησε για καλύτερη διαχείριση
του συστήματος, με την ενσωμάτωση, την απονεύρωση των κινημάτων και όπου
δεν ήταν αρκετό αυτό, με το χτύπημα και το
τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων-, συνεχίζει να βαθαίνει τους όρους εκμετάλλευσης σε ακόμα πιο διευρυμένα τμήματα του πληθυσμού πλήρως
εναρμονισμένη με τις υποδείξεις της αστικής τάξης, τον ντόπιων και διεθνών ελίτ και των υπερεθνικών μηχανισμών.
Τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή
μέτρα ασφαλείας, ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων
και υποαπασχολούμενων που ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού
αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών
συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, τα χαμηλά μεροκάματα και
οι μισθοί πείνας, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, οι εξοντωτικές
συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια είναι παράγοντες που
συνθέτουν τη σημερινή εργασιακή πραγματικότητα. Μια
πραγματικότητα που συμπληρώνεται από την απροκάλυπτη καταπάτηση
οποιουδήποτε εργατικού και κοινωνικού κεκτημένου. Η μανιώδης επίθεση σε
οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης και διεκδίκησης συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση.
Το νέο «αναπτυξιακό» νομοσχέδιο έρχεται ως «οδοστρωτήρας» πάνω στην ήδη βεβαρημένη πραγματικότητα της εργασιακής γαλέρας που
βιώνουμε. Από τη μία παρέχει όλες τις απαραίτητες διευκολύνσεις στο
κεφάλαιο, αποθεώνει την «επιχειρηματικότητα χωρίς γραφειοκρατικά
εμπόδια», συνεχίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, διαλύει τις
κλαδικές συμβάσεις (μοιράζονται απλόχερα εξαιρέσεις επιχειρήσεων
από την εφαρμογή συλλογικών συμβάσεων -επιχειρήσεις της λεγόμενης
«κοινωνικής οικονομίας», νομικά πρόσωπα «μη κερδοσκοπικού σκοπού»,
επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν «σοβαρά οικονομικά προβλήματα»-),
αβαντάρει την ελαστική εργασία, νομοθετεί κυρώσεις-χάδι στους
εργοδότες που έχουν ανασφάλιστους εργαζόμενους και από την άλλη χτυπάει
σκληρά τους αγώνες των εργαζομένων, το δικαίωμα στην απεργία
(διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο καθίσταται δύσκολο
να κηρυχθεί) και ποινικοποιεί τον συνδικαλισμό και
κάθε μορφή δράσης.
Συγκεκριμένα νομοθετείται το φακέλωμα
των εργαζομένων με τη δημιουργία Γενικού Μητρώου Συνδικαλιστικών
Οργανώσεων Εργαζομένωνόπου θα τηρούνται στοιχεία, όπως καταστατικό,
αριθμός μελών, σύνθεση οργάνων διοίκησης, ακόμα και
οικονομικές καταστάσεις ή πηγές χρηματοδότησης των σωματείων, ενώ
προωθείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία για αποφάσεις των σωματείων,
συμπεριλαμβανομένων για κήρυξη απεργίας. Η ρύθμιση αυτή έρχεται να
«κουμπώσει» στο νόμο Αχτσιόγλου, που επέβαλε 50%+1 των μελών
για απεργιακή απόφαση. Ουσιαστική στόχευση είναι ο κρατικός έλεγχος των
σωματείων, η μετατροπή τους σε εργαλεία χρήσιμα για την εργοδοσία και η
απογύμνωση τους από κάθε αγωνιστική λογική οργάνωσης, αντίστασης,
διεκδίκησης, σύγκρουσης και απειθαρχίας στα σχέδια
των αφεντικών.
Στην τρέχουσα χρονική συγκυρία η
κυβέρνηση εξαγγέλλει το πέρασμα στην περίοδο της πολυπόθητης «ανάπτυξης»
και την επιστροφή στην «κανονικότητα» του κρατικού-καπιταλιστικού
τρόπου οργάνωσης της ζωής. Ο
σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας βαπτίζεται για άλλη μια φορά «ανάπτυξη»
και «εκσυγχρονισμός» στη «νέα γλώσσα» του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Ωστόσο,
στην πραγματικότητα,
η «ανάπτυξη» σηματοδοτεί ένα νέο γύρο αντικοινωνικής επίθεσης από την
πλευρά του κράτους και των αφεντικών. Πλέον, τα μνημονιακά μέτρα των
προηγούμενων ετών και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι, αποτελούν πάγιους και
διαρκείς νόμους του κράτους. Οι πολιτικές και
οικονομικές ελίτ συνεχίζουν να διαφεντεύουν τη χώρα. Η συμφωνία τους με
το ελληνικό κράτος για περαιτέρω όξυνση της κρατικής και καπιταλιστικής
επίθεσης σε βάθος δεκαετιών, η συνέχιση της επιτροπείας από
υπερεθνικούς μηχανισμούς και η προσήλωση στην ικανοποίηση
υψηλών οικονομικών στόχων προμηνύουν το πέρασμα σε αυτή τη νέα φάση
επικαιροποιημένης λεηλασίας και αφαίμαξης του κοινωνικού πλούτου, ολοένα
και πιο βίαιης φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης και απρόσκοπτης
καταστροφής του φυσικού κόσμου.
Την ίδια ώρα, το κράτος εξαπολύει μια γενικευμένη κατασταλτική επιχείρηση ενάντια
στο αναρχικό
κίνημα και στις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις, στις δομές αλληλεγγύης
και στους χώρους του αγώνα ώστε να καθυποτάξει τα κομμάτια εκείνα που
αμφισβητούν έμπρακτα τη βαρβαρότητα του περνώντας το μήνυμα της υποταγής
και σε όλους τους υπόλοιπους. Από τις πρώτες
μέρες της παρούσας πολιτικής διαχείρισης, στο στόχαστρο μπαίνουν οι
μετανάστες και οι πρόσφυγες, οι αναρχικοί, οι αγωνιστές και οι εργάτες.
Είναι οι βασικοί στόχοι της καταστολής καθώς η απενεργοποίηση τους θα
βοηθήσει στην απρόσκοπτη εφαρμογή των αντικοινωνικών
σχεδιασμών του κράτους.
Απέναντι στο χτύπημα του αγωνιστικού
κεκτημένου της απεργίας, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης
και κάθε μορφής αγώνα, απέναντι στην προσπάθεια απαξίωσης και
απονοηματοδότησης της απεργίας να παλέψουμε έτσι ώστε
η απεργία να γίνει ξανά όπλο στα χέρια των εργατών. Απέναντι στην
απαξίωση του συνδικαλισμού ως μορφή αγώνα, να παλέψουμε ώστε να τον
κάνουμε ξανά επικίνδυνο. Απέναντι στη γενικευμένη τρομοκρατία και
καταστολή, στις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης που επιβάλλουν
το κράτος και τα αφεντικά στους χώρους δουλειάς, υπάρχει κι άλλος
δρόμος. Ο δρόμος της οργάνωσης των εργαζομένων, της αντίστασης, της
διεκδίκησης και του κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι,
οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας
τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να
οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και
αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και
τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και
στους δρόμους. Με ταξικά σωματεία και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διαμορφώσουμε τον μαχητικό συνδικαλισμό της βάσης και να διεκδικήσουμε
ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.
Παρόλο που αυτή η επιλογή μπορεί να
φαντάζει δύσκολη, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, είναι η μόνη που
μπορεί να δώσει προοπτική στους αγώνες μας και να τους κάνει νικηφόρους,
σπάζοντας το ευρύτερο κλίμα της εργοδοτικής αυθαιρεσίας
και ασυδοσίας. Να συνδέσουμε και να αναζωπυρώσουμε τις επιμέρους
κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις για μόνιμη και σταθερή εργασία, για
καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα
κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης,
για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την
προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό
αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό
μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΕΣ
Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤETAΡΤΗ 2 ΟΚΤΩΒΡΗ, 10 π.μ. στο ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Θα ακολουθήσει απεργιακό καφενείο στο επι τα πρόσω (Πατρέως 87)
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» | μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
ipposd.wordpress.com | d_ippos@hotmail.com
Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 7-10 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου