Μια καταγγελία βιασμού που γεννά πολλά ερωτηματικά

Τα αναρχικά/ αντιεξουσιαστικά σάιτ και μπλογκ αποσιώπησαν μια ιστορία «βιασμού», ακριβώς όπως θα έκαναν τα αστικά ΜΜΕ προκειμένου να μην ραγίσει η καλή εικόνα που τρέφει η αστική κοινωνία. Ακόμα και το Ιντυ σίγησε. Μόνο στο θέατρο «Εμπρός» όπου φέρεται να παίχτηκε όλο το σκηνικό, ακούστηκαν κάτι περί «ανυπόγραφης καταγγελίας = μη καταγγελία», «προβοκατόρικα» και «ασφαλίτικα» δημοσιεύματα.

16/7/2017 ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΕΜΠΡΟΣ

«Η συνέλευση του ΕΜΠΡΟΣ με αφορμή το ανώνυμο κείμενο που διακινήθηκε στο διαδίκτυο με την υπογραφή "Ατομικές Μονάδες" ξεκαθαρίζει ότι ζητήθηκε από τα μέλη της συνέλευσης ανάληψη ευθύνης για το συγκεκριμένο κείμενο. Κανένα μέλος ή συλλογικότητα δεν ανέλαβε την ευθύνη της συγγραφής του κειμένου και υπό αυτό το γεγονός το κείμενο χαρακτηρίστηκε "ορφανό", "προβοκατόρικο" και "πρακτορικό"».

Ας δούμε τώρα την καταγγελία όπως αυτή δημοσιεύτηκε μόνο από το μπλογκ του Αδέσποτου, χωρίς να ταυτιζόμαστε με τα όσα γράφονται, αλλά και χωρίς να αποδεχόμαστε πως ο χώρος των α/α αποτελεί εξ ορισμού απόρριψη από όλους τους μετέχοντες των cis-ετεροπατριαρχικών συμπεριφορών:

«Καταγγελία: Βιασμός στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ: Μισογυνισμός, κουλτούρα βιασμού, βία, βιασμός.

Εδώ και αρκετές μέρες πολλά σύντροφα γνωρίζουμε ότι άτομο βιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου 9 Μαρτίου προς τα ξημερώματα της Κυριακής 10 Μαρτίου στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός.

Περιμέναμε κάποια καταγγελία από τη διαχειριστική συνέλευση του Εμπρός, αλλά αυτή όχι μόνο δεν βγήκε ποτέ, αλλά ο βιασμός αμφισβητήθηκε και αποσιωπήθηκεαπό άτομα που διαχειρίζονται το χώρο. Εμείς ωστόσο δεν πρόκειται να συναινέσουμε με τη σιωπή μας. Αντίθετα, θεωρούμε πως είναι καιρός ο χώρος να κάνει την αυτοκριτική του και να πάψει να δείχνει ανοχή σε cis-ετεροπατριαρχικές και άλλες σεξιστικές συμπεριφορές.

Το άτομο που βιάστηκε είναι amab (assigned male at birth), 21 ετών, Ισπανός σπουδαστής, και βρίσκονταν στην Ελλάδα για Εράσμους. Τον βρήκε συντρόφισσα περίπου στις 4:30-5:00 τα ξημερώματα έξω από το θέατρο. Έκλαιγε πεσμένος στο έδαφος ανάμεσα σε πλήθος κόσμου που δεν έδινε καμία σημασία. Όταν η συντρόφισσα τον πλησίασε και τον ρώτησε γιατί κλαίει, αυτός απάντησε ανάμεσα σε αναφιλητά “τώρα καταλαβαίνω τις γυναίκες… μόλις με βιάσανε” και μετά την αγκάλιασε και έκλαιγε στην αγκαλιά της για ώρα. Η συντρόφισσα, χωρίς φωνές και με ψυχραιμία, απευθύνθηκε στο μπαρ του Εμπρός, ζητώντας να βρει κάποιον/α υπεύθυνο/η, για να πάρει την απάντηση “δεν υπάρχει κανείς υπεύθυνος” και “έχουν φύγει όλοι”. Αργότερα έφτασαν φιλικά πρόσωπα του παιδιού, επίσης Ισπανοί/ες, και το παιδί έφυγε μαζί τους.

Το επόμενο πρωί το παιδί επικοινώνησε με τη συντρόφισσα σχετικά με προσωπικό του είδος που έχασε το βράδυ “κάτω από τις σκάλες” ενώ αντιστέκονταν στον βιαστή του. Πρόκειται για χώρο που βρίσκεται κάτω από τις κερκίδες. Είναι ένας χώρος άγνωστος ακόμα και σε άτομα που έχουν εμπειρία με το χώρο του Εμπρός. Εκεί βρέθηκε το αντικείμενο του παιδιού.

Ο βιαστής δεν βρέθηκε, ενώ το άτομο μετά από δύο μέρες επέστρεψε στην Ισπανία, από όπου και βρίσκεται σε επικοινωνία με τη συντρόφισσα.

Ο βιασμός καταγγέλθηκε στη διαχειριστική συνέλευση του Εμπρός την Κυριακή, ακριβώς μετά την ημέρα του βιασμού, αλλά αμφισβητήθηκε από αρκετά μέλη της συνέλευσης, ιδίως από άντρες. Κάποιοι άντρες κατηγόρησα τη συντρόφισσα ότι ψεύδεται, εν μέρει γιατί αρχικά έκανε λάθος και έδειξε τις κεντρικές σκάλες και όχι το σημείο κάτω από τις κερκίδες το οποίο και δεν γνώριζε και δεν είχε καταλάβει αρχικά από τη περιγραφή του ατόμου που βιάστηκε, αλλά και επειδή το άτομο που βιάστηκε είναι amab. Συγκεκριμένα, άντρες μέλη της συνέλευσης έκαναν αστεία και κορόιδευαν τη συντρόφισσα που περιέγραφε το περιστατικό.

Αυτή η απαξιωτική αντιμετώπιση του βιασμού συνεχίστηκε και στην επόμενη συνέλευση απέναντι σε όποια/ο συντρόφισσα/ο έβαζε θέμα πως πρέπει να καταγγελθούν ανοιχτά από τη συνέλευση του Εμπρός τέτοιες ακραίες συμπεριφορές που κανονικοποιούν το βιασμό. Στην συνέλευση της 7ης Απριλίου, που τέθηκε ξανά το θέμα από σύντροφα και μέλη της συνέλευσης του Εμπρός, δε σταμάτησαν να το αντιμετωπίζουν με ένα σεξιστικό και ρατσιστικό οχετό καθώς και με λεκτικές επιθέσεις σε συντρόφισσες από το Εμπρός και σε κάποια από εμάς που είχαμε πάει στη συνέλευση ώστε να απαιτήσουμε να υπάρξει δημόσιο κείμενο καταγγελίας από τη διαχειριστική συνέλευση.

Έχει περάσει ένας μήνας μετά το βιασμό και δεν έχει υπάρξει καταγγελία και, σύμφωνα με δηλώσεις μελών της συνέλευσης, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Το μοναδικό μέτρο που πάρθηκε ήταν να σφραγιστεί ο χώρος που έγινε ο βιασμός από σύντροφα που στήριξαν από την αρχή τη συντρόφισσα που έκανε την καταγγελία. Είναι πια πασιφανές πως το περιστατικό πάει να θαφτεί από άτομα που διαχειρίζονται το Εμπρός, ειδικά από τη στιγμή που ο επιζών δεν είναι πια στην Ελλάδα. Κάθε φορά που συμβαίνουν βιασμοί έχουμε συλλογική ευθύνη να μην σωπαίνουμε, να μην παριστάνουμε ότι αυτά δεν συμβαίνουν σε αυτοργανωμένους κινηματικούς χώρους, και κυρίως να κατανοούμε πως η έμφυλη βία αντιμετωπίζεται συλλογικά. Στην cis-ετεροπατριαρχική συνθήκη ούτε ο α/α χώρος δεν είναι αθώος, αλλά ακόμα και σε αυτόν υπάρχουν διάχυτες cis-ετεροπατριαρχικές συμπεριφορές που μπορούν να φτάσουν μέχρι το βιασμό. Κανείς δεν είναι αθώος επειδή απλά είναι “καλός σύντροφος”. Τέτοιες συμπεριφορές και άτομα δεν έχουν καμία θέση στους κινηματικούς χώρους και θα έπρεπε κυριολεκτικά να πετιούνται έξω από τις συνελεύσεις.

Η κουλτούρα του βιασμού δεν είναι μόνο ο ίδιος ο βιασμός – δεν είναι όλες και όλοι αθώοι εκτός από τον βιαστή. Η κουλτούρα του βιασμού υποστηρίζει τον βιασμό κανονικοποιώντας τον, σαν κάτι που απλά συμβαίνει, με τη συλλογική σιωπή και την απαξίωση της επιζούσας και του τραύματος της. Στο συγκεκριμένο χώρο, όπου μάλιστα γίνονται φεμινοκουήρ πάρτυ και εκδηλώσεις, έχουν υπάρξει και άλλα περιστατικά έμφυλων επιθέσεων σε ανοιχτά ιβέντς, σε σημείο που εδώ και καιρό δεν νιώθουμε ασφαλή εκεί. Δεν αρκεί η αποποίηση ευθυνών, αλλά τα άτομα που διαχειρίζονται το Εμπρός πρέπει να πάρουν θέση δημόσια. Πρέπει να διασφαλιστεί – με πράξεις, όχι με γενικόλογα αντισεξιστικά προτάγματα – ότι τέτοιες συμπεριφορές δεν έχουν καμιά θέση, ούτε στο Εμπρός, ούτε πουθενά.

Δεν σιωπούμε άλλο!

Κουήρ και φεμινιστά σύντροφια»

Προσοχή: 

Κατασκευασμένο τη δεκαετία του 1930, το ιστορικό (κηρυγμένο διατηρητέο μνημείο από το 1989) κτίριο του Εμπρός λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας και από το 1988 ώς το 2007 ως στέγη του Θεατρικού Οργανισμού “Μορφές” και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου “Εμπρός”.
Εγκαταλελειμμένο και κλειστό επί πέντε σχεδόν χρόνια, επανενεργοποιήθηκε ως κατάληψη τον Νοέμβρη του 2011 με πρωτοβουλία της ομάδας καλλιτεχνών ”Κίνηση Μαβίλη” και με τη συμμετοχή και στήριξη της Κίνησης Κατοίκων Ψυρρή καθώς και άλλων καλλιτεχνών και θεωρητικών από τον χώρο των παραστατικών τεχνών, της μουσικής και των εικαστικών.
Μετά από έναν περίπου χρόνο πολύπλευρων καλλιτεχνικών και κοινωνικών δράσεων, και αφού μεσολάβησαν δύο απόπειρες της Αστυνομίας να σφραγίσει και να κλείσει το Θέατρο, την ευθύνη της λειτουργίας και διαχείρισής του ανέλαβε η εβδομαδιαία ανοιχτή του συνέλευση στην οποία μπορούν να συμμετέχουν ελεύθερα όσοι επιθυμούν.

Ο κίνδυνος το κείμενο του βιασμού να ειναι κατευθυνόμενο προκειμένου να κλείσει το "ΕΜΠΡΟΣ" με την μεγάλη προσφορά του στην κουλτούρα του α/α χώρου, δεν θα πρέπει να μας τρομάζει να ξεδυπλώσουμε μια συζήτηση γύρω από αυτά τα ζητήματα, όπως με τους Αντραρχικούς .