Αντίο Σύντροφε, αντίο Λορέντσο,
Ο χώρος της Αναρχίας έχει δώσει και θα συνεχίσει να δίνει αγωνιστές, μικρούς ή μεγάλους, αν μπορεί κανείς να αξιολογήσει το μέγεθος της προσφοράς του καθενός μας. Άλλοι έδωσαν την ζωή τους σε συμπλοκές, άλλοι δολοφονήθηκαν από το κράτος κι άλλοι πληρώνουν την αγάπη για την ζωή και για τον άνθρωπο με πολυετείς φυλακίσεις στα μπουντρούμια της εξουσίας.
Όλοι όμως οι σχεδόν όλοι παραμένουν πιστοί στις αρχές τους. Δεν λυγίζουν, δεν προσκυνούν τους δυνάστες. Σε άλλους πολιτικούς χώρους θα μιλούσαμε για ήρωες, για άπαρτα βουνά και κάστρα, εμείς όμως μιλάμε για συντρόφους και περιμένουμε στο μέγεθος που μπορεί ο καθένας να δώσει τη μάχη που του αντιστοιχεί, γνωρίζοντας πως όποιος αγωνίζεται για την ζωή, είναι και ο μοναδικός που αναγνωρίζει την αξία της και αυτό είναι που μας κάνει διαφορετικούς από τους άλλους πολιτικούς χώρους.
Αυτό είναι που μας κάνει να θυμόμαστε και να τιμούμε ιδίως τους συντρόφους που ζύγισαν την ζωή τους και την βρήκαν λειψή μπρος στην ζωή του κόσμου και έφυγαν με το χαμόγελο της ικανοποίησης, πως ο αγώνας τους έγινε για το καλό της ανθρωπότητας, για την Αναρχία.Με αυτό το χαμόγελο άφησε και την τελευταία του πνοή ο αντάρτης χωρίς σύνορα, ο Λορέντσο και σε μας μας απομένει το χαμόγελό του να το κρατήσουμε ζωντανό στην μνήμη μας, ως χαμόγελο της ειλικρίνειας, του θάρρους, του Αλτρουισμού, της αλληλεγγύης. Δεν έχει σημασία που δίνει ο καθένας μας τον δικό του αγώνα, στην Ελλάδα, στην Συρία, στην Γαλλία, οπουδήποτε υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση.
Αναρχική Συνέλευση Άργους LUPUS
Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1596609/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου