Μαρτυρία καταγγελία Πορεία 17 Νοέμβρη 2018

 Σκηνές ωμής αστυνομικής βίας από τα ΜΑΤ

από Σπύρος Χαλικιάς

---

Τα ηρωικά ΜΑΤ της χώρας μας για μια ακόμη φορά στα χρονικά επιτέθηκαν εντελώς αναίτια και λυσσασμένα την πορεία των διαδηλωτών που κατευθύνονταν στην Αλεξάνδρας και πήγαιναν να μπουν στο Μετρό.

« Η αλήθεια είναι ότι ουδέποτε υπήρξαν "επεισόδια" στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, αντίθετα οι αστυνομικές δυνάμεις κατοχής επιτέθηκαν με λύσσα κατά των αναρχικών μπλοκ, εντελώς αναίτια. Αποτέλεσμα της επίθεσης ήταν η πρόκληση σοβαρών τραυματισμών, καθώς τα ματ χτυπούσαν διαδηλωτές στα κεφάλια με τα γκλόπ ανάποδα. Οι κρατικοί μηχανισμοί έκαναν επίδειξη ισχύος εκτελώντας το επιχειρησιακό σχέδιο του σύριζα, που δεν ήταν άλλο από την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων που συμμετείχαν στην διαδήλωση"

Ξεκίνησαν με φυσουνιές και δεκάδες χειροβομβίδες κρότου λάμψης τις οποίες εκτόξευαν κατευθείαν πάνω στο κόσμο. Ακολούθησε ανελέητος ξυλοδαρμός χτυπώντας με λύσσα και με τα γκλόπ ανάποδα όποιον έβρισκαν, ποδοπάτησαν κυριολεκτικά τους ανθρώπους που είχαν πέσει στο έδαφος,

Τους πάτησαν κυριολεκτικά τους χτυπούσαν στο κεφάλι τους κλοτσούσαν και κάποιους που έπεσαν κάτω τους συνέλαβαν με εξίσου βίαιο τρόπο. Μπροστά στα μάτια μου είδα τρεις τέτοιες συλλήψεις. Σε ένα διαδηλωτή που πέρασε από πάνω του όλη η διμοιρία αφήνοντας τον σχεδόν αναίσθητο στο δρόμο.

Έπεσα πάνω του για να μην τον χτυπήσουν άλλο. Τον κράτησα κάτω για να μην τον συλλάβουν, άλλα έτσι και αλλιώς ο άνθρωπος δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του από το άγριο ξύλο που δέχτηκε. Όσο ήταν κάτω Ματατζήδες του έλεγαν με τραμπούκικο τρόπο «Σήκω πάνω ρε δεν έχεις τίποτα»

Την ιδια στιγμή ΑΝΤΡΑΣ των ΜΑΤ και ενώ και οι δυο είμαστε κάτω , ήρθε και μας ψέκασε με χημικά από τα δυο μέτρα. Ναι πνίγηκα αλλά τον τραυματία δεν τον άφησα. Όταν μάλιστα άρχισα να φωνάζω ζητώντας να έρθει ασθενοφόρο ένας άλλος ΜΑΤατζής από την εξέχουσα αυτή διμοιρία ήρθε από πάνω μας και μου είπε, «Έχω καλέσει ασθενοφόρο» Πρώτα σακατεύουν κόσμο και μετά καλούν ασθενοφόρο. Του απάντησα δεόντως.

Μισή ώρα μετά, το χτυπημένο παλικάρι με τη βοήθεια άλλων συντρόφων τον σηκώσαμε στα χέρια και τον απομακρύναμε από το σημείο της έντασης. Δεν μπορούσε καν να περπατήσει.

Από την αρχή του είπα το όνομα μου και του δήλωσα την δημοσιογραφική μου ιδιότητα για να αισθανθεί ασφαλής και για να ξέρει ότι δεν βρίσκεται στα χέρια ασφαλίτη. Για μια ακόμη φορά από καθαρή τύχη δεν είχαμε νεκρό γιατί τα χτυπήματα στο κεφάλι με τα γκλόπ ανάποδα και με τόση λυσσασμένη μανία, μόνο δολοφονικά μπορεί να χαρακτηριστούν.

Να χαίρεστε τα ΜΑΤ της «αριστερής» κυβέρνησης σας.

ΥΓ Όποιος/α από τους συλληφθέντες στην Αλεξάνδρας χρειάζεται μάρτυρα να γνωρίζει ότι μπορώ να καταθέσω ως μάρτυρας υπεράσπισης.

Σπύρος Χαλικιάς

Δημοσιογράφος Φωτορεπόρτερ

Κι όμως δεν ήταν απρόκλητες οι επιθέσεις των ΜΑΤ

του Eric Black

Φυσικά και δεν ήταν απρόκλητες οι επιθέσεις των οργάνων της επικράτησης του Κράτους, των ΜΑΤ αυτή την φορά, κατά των αναρχικών.

Κάθε προσέγγιση από την πλευρά του ότι δεν προκάλεσαν οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές είναι μέσα στο πλαίσιο αστικών αντιλήψεων περί πρόκλησης και των αφεψημάτων των καναλιών διαστρέβλωσης της αλήθειας. Το αστικό πλαίσιο θέλει ανταλλαγή συνθημάτων πετροπόλεμο μολότοφ κλπ. ¨Όλα αυτά δεν υπήρχαν μέχρι την στιγμή που συντεταγμένα οι αναρχικοί περνούσαν από την λεωφόρο Αλεξάνδρα με σκοπό να διαλυθούν. Μάλιστα ένα μεγάλο μπλοκ μπήκε στο Μετρό προκείμενου να απομακρυνθεί.

Όπως παλιότερα, έτσι και χτες, αναίτια τα ΜΑΤ του Τσίπρα, επιτέθηκαν κατά των ήδη διαλυμένων ομάδων.

Η πρόκληση δεν ήταν συγκρουσιακή, όσο κι αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως περίεργο. Η πρόκληση ήταν το ότι σε περιόδους λαϊκού μαζικού πειθαναγκασμού τα αναρχικά μπλοκ όχι μόνο διατηρούνται αλλά αυξάνουν τις επιρροές τους και τον όγκο τους, σε αντίθεση με τους καθεστωτικούς χώρους που βλέπουν την επιρροή τους σε νέους ανθρώπους να συρρικνώνεται.

Ο κίνδυνος για το κράτος δεν είναι η προπόνηση των ΜΑΤ με ομάδες Αναρχικών στα Εξάρχεια αλλά η ολοένα αυξανόμενη επιρροή των Αναρχικών στην καθημερινότητα. Η σοβαρότητα και η αναβάθμιση του αναρχικού λόγου είναι κάνει τους λάτρεις της βίας και της κηδεμονίας που ασκεί το κράτος, δεξιούς κι αριστερούς, να χάνουν τον ύπνο τους.

Αυτό που τρομάζει το κράτος είναι πως η Αναρχία παύει να είναι στα χέρια των χούλλιγκανς, που αναζητούν μέσω του αντιφασιμού εκτόνωση, αλλά αποκτά ηλικιακό βάθος και διανόηση, που δεν είχε τόσα χρόνια, με αποτέλεσμα να μετουσιώνεται σε πολιτική πρόταση με βάρος κινηματικό και ταξικό, ως μια πρόταση με μοναδικότητα την κατάργηση του κράτους.

Από τον αδιέξοδο βερμπαλισμό των τσιτάτων προπατόρων της αναρχίας το αναρχικό κίνημα αναζητά εφαρμογή των αναρχικών ιδεών στις ανάγκες της καθημερινότητας και η έλλειψη στεγανών του δίνει μια ιδιαίτερη δυναμική σύνθεσης απόψεων και προσέγγισης των θεμάτων.

Αυτή η πολυσυλλεκτικότητα αναρχικών ιδεών και προτάσεων είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη λύσεων με βάση τα τοπικά και διεθνή χαρακτηριστικά κάθε κινηματικής κυψέλης. Τα μονόχνοτα και δογματικά μέχρι σήμερα κινήματα της αριστεράς, έδιναν την δυνατότητα στον καπιταλισμό να τα απορροφά με την προσαρμοστικότητά του, κάτι που δεν μπορεί να κάνει με τον αναρχικό χώρο λόγω της διαφορετικότητας στην δομή του. Βλέποντας επομένως τον χώρο αυτό να κινείται προς μια άλλη κατεύθυνση απ αυτήν που θα μπορούσαν να ελέγξουν εκλαμβάνουν κάθε παρουσία του πλέον ως πρόκληση απέναντι στην δημοκρατία και οι επιθέσεις τους στους αναρχικούς χώρους αναμένεται να ενταθούν ακόμα και σε χώρους που δεν ¨προκάλεσαν¨ ούτε με την απλή έννοια της λέξης.
Είναι σαφές πλέον: Ή Αναρχία ή Καπιταλισμός, τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.