Η δεύτερη νίκη των αναρχικών κατά του ελληνικού κράτους

1537009

από Αυτόνομος Δεκ. 13, 2014, 11:29 πμ.,

Αναδημοσίευση απο TVXS κείμενο του Δημήτρη Θεοδόση

---

Στις 12 Φεβρουαρίου 2012 ψηφιζότανε  το μνημόνιο 2.Γιά πρώτη φορά από την μεταπολίτευση στις γιγάντιες διαδηλώσεις πρωτοστατούσε το αναρχικό κίνημα. Με κέντρο την υπό κατάληψη Νομική σχολή, οι αναρχικές ομάδες έπαιξαν ουσιαστικά τον ρόλο της περιφρούρησης των κινητοποιήσεων, αλλά και αντεπιτέθηκαν στα όργανα καταστολής του Ελληνικού κράτους με ένα πάθος πρωτοφανές. Σε όσους ήμασταν  στην πρώτη γραμμή των οδομαχιών ένα πράγμα έκανε εντύπωση. Οι αναρχικοί δρούσαν με σχέδιο μάχης ! Συγκεκριμένες κινήσεις , τακτική , αιφνιδιασμοί. Δίπλα τους χιλιάδες εξεγερμένοι νεολαίοι σε πολλά σημεία του κέντρου της πόλης, πού εκείνο το βράδυ κατάλαβαν ότι  παίζεται το μέλλον τους κορώνα γράμματα. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ, πού πετάνε την σκούφια τους για <<πιασάρικες>> εικόνες μάχης εκείνο το βράδυ κατάπιαν την γλώσσα τους, έδειξαν ελάχιστες σκηνές από αυτά πού συνέβαιναν στους δρόμους και ζούμαραν στα καμένα πολυκαταστήματα . Το πρωινό πανοραμικό πλάνο του ΣΚΑΙ  με τις στήλες καπνού σε διάφορα σημεία του κέντρου ήταν χαρακτηριστικό.

 

Πολλοί μίλησαν εκείνες τις μέρες για την πρώτη νίκη των Αναρχικών κατά του Ελληνικού κράτους. Νίκη κυρίως ψυχολογική αφού στο δια ταύτα τα πράγματα πήραν τον δρόμο πού η πολιτικοοικονομική ελίτ σχεδίασε, σπρώχνοντας την χώρα και τον λαό σε βαθύτερα αδιέξοδα, εξυπηρετώντας τα δικά της συμφέροντα.
Η νίκη του Νίκου Ρωμανού ήταν σαφώς η δεύτερη νίκη των Αναρχικών κατά του Ελληνικού κράτους. Άτομο συγκροτημένο και αποφασισμένο να φέρει μέχρι τέλους τον στόχο του. Ακριβώς αυτό το είδος ανθρώπου πού σπάνια βρίσκεις στην δεν βαριέσαι Ελληνική πραγματικότητα. Δεν είναι το βραχιόλι. Είναι το πάθος για το να αναπνέεις ελεύθερα.
Δεν είμαι Αναρχικός .Σέβομαι  απόλυτα τον χώρο και τους αγώνες του. Να σας πώ την αλήθεια βαριέμαι όσες φορές πηγαίνω σε πορείες του αντιεξουσιαστικού χώρου,
για ρεπορτάζ κυρίως. 2 με 3 βασικά συνθήματα, τα γνωστά  <<το πάθος για την λευτεριά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά>> ,<<εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά>>,
<<μπάτσοι TV νεοναζί  όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί>>. Αυτά.
Ας μην αδικούμε όμως το αντιεξουσιαστικό  κίνημα. Δουλεύει κυρίως στην βάση, στις γειτονιές στους χώρους εργασίας, είναι πολυδιάστατο και αυτόνομο και τα τελευταία χρόνια ,κυρίως μετά τον Δεκέμβρη του 2008, πολύ πιο ώριμο.
Η επίδραση της νίκης του Νίκου Ρωμανού σε ότι αφορά  την κοινωνία είναι ότι τίποτα δεν χαρίζεται. Όλα κατακτώνται  με οργάνωση και αγώνα. Και κυρίως ότι ο καθένας και όλοι μαζί είμαστε υπεύθυνοι για την μοίρα μας.
Το πιο σημαντικό όμως γεγονός είναι ότι δημιουργήθηκε ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης πού αγκάλιασε πλατιές μάζες με επικεφαλής την νεολαία. Οι πολλαπλές δράσεις, η αποφασιστική στάση ,το στρίμωγμα των κρατούντων λόγω συγκυρίας έφερε το αποτέλεσμα. Είναι μια πολύ σοβαρή υποθήκη για το μέλλον, μια όαση στην μαυρίλα των καιρών.
Υπάρχουν 2 κατηγορίες ανθρώπων. Η μεγάλη πλειοψηφία πού έχει μάθει να αναθέτει σε άλλους να καθαρίσουν γι’ αυτούς. Μαμάδες, αφεντικά, πολιτικοί , παπάδες, προξενήτρες, τηλεφυντάνια, μπράβοι κ.τ.λ.
Είναι όλοι αυτοί πού περιμένουν τώρα από τον Τσίπρα, προσοχή από τον Τσίπρα όχι  τον ΣΥΡΙΖΑ, να τους φέρει το μάνα εξ ουρανού.
Υπάρχουν και οι μειοψηφίες, πάντα ήταν μειοψηφίες, πού προσπαθούν να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις, να καθορίσουν την ζωή τους από τα θέλω τους και τα όνειρά τους, να δράσουν δημιουργικά , συλλογικά,  να αλλάξουν την ροή της ιστορίας, να ζήσουν στο τώρα και όχι απλώς να επιβιώσουν.
Τις σημαντικές εξελίξεις τις προκαλούν αυτοί οι δεύτεροι.
Μπαίνουμε σε μια ιδιαίτερη ιστορική φάση  όπου πολλά θα κριθούν, άλλα θα επανεξεταστούν, πολλά θα αλλάξουν. Ένα είναι σίγουρο. Πως πίσω δεν γυρνάμε ούτε με σφαίρες. Μπροστά θα  τραβήξουμε, μπροστά στο νέο πού αχνοφέγγει .Μα το πιο σημαντικό είναι να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας. Να δράσουμε.
Για όσους δεν το έχουν καταλάβει ακόμα
ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ …