Ελευθεριακός χώρος Άργους "Δημήτρης Μάτσαλης"

Ο ρουφιάνος της γειτονιάς επιστρέφει στο Ανυφί 

Σε μια εποχή ιδιαίτερα ευάλωτη κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, το κράτος κατασκευάζει και πάλι ενόχους. Μετατρέπει τους φτωχοδιάβολους σε ενόχους, καλλιεργεί τον φόβο και την καχυποψία μεταξύ των ανθρώπων και αποκρύπτει πως για την παραβατικότητα κύριος ένοχος είναι το κράτος και οι δομές του. 

Το βάρος ρίχνεται για μια ακόμα φορά στην καταστολή και στην αγαστή συνεργασία με την αστυνομία “Τα τοπικά Συμβούλια Πρόληψης της Εγκληματικότητας (ΣΠΕ) λόγω της αποστολής τους μπορούν να αποτελέσουν το φορέα συνεργασίας μεταξύ της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Ελληνικής Αστυνομίας και της Δημοτικής Αστυνομίας, σε όποιους Δήμους έχει αυτή συσταθεί. Σκοπός μιας τέτοιας συνεργασίας είναι ο σχεδιασμός και η ανάληψη δράσεων πρόληψης σε επίπεδο γειτονιάς και η ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου της Αστυνομίας” αναφέρεται στο “Πλαίσιο Βασικών Αρχών Λειτουργίας για τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης της Εγκληματικότητας”. Δεν είναι μόνο ο ρόλος του εθελοντή χωροφύλακα που θα λειτουργήσει σαν ένας μηχανισμός πολλαπλών χρήσεων στα χέρια της τοπικής δημοτικής εξουσίας, αλλά και σαν ιδεολογικός μηχανισμός που έχει σαν σκοπό να θυμίζει στους πολίτες «ότι πρέπει να φοβούνται» γιατί ο ΤΕΑτζής, ο ανθρωποφύλακας είναι εδώ και παρακολουθεί και οτιδήποτε δεν τ αρέσει το βαφτίζει παραβατικότητα και σε ελέγχει. Θα αφήσεις λοιπόν σε εθελοντές ρουφιάνους να προσδιορίζουν την ζωή σου και να περιορίζουν την ελευθερία σου; 

Η παρουσία όλου του φάσματος εκπροσώπων του ελληνικού κοινοβουλίου στην συζήτηση για την δημιουργία ΣΠΕ στο Ανυφί Αργολίδας, δείχνει πως πέρα απ τις διακηρύξεις τους, τα κόμματα καλοβλέπουν το θεσμό των εθελοντών χαφιέδων. Προσπαθούν να σε πείσουν να αποδεχθείς την καταστολή σαν μοναδική διέξοδο κοινωνικής ρύθμισης στην «κοινωνία» που σχεδιάζουν. Στην «κοινωνία» του φόβου, του εκφασισμού, της αγοράς και των ταξικών διαφορών, μόνο η κοινωνία της αλληλεγγύης και της αυτοδιαχείρισης, μπορεί να αντιπαρατεθεί. 

Ο δρόμος για την Αναρχία μπορεί νάναι μακρύς και δύσκολος είναι όμως ο μοναδικός δρόμος για την ζωή. 

Ζήτω η ζωή, ζήτω η Αναρχία 

Αναρχικ-ές,-οι Αργολίδας